אודות מכון המחקר
החסידות המאוחרת נתפסה והוצגה במחקר כתנועה של התמסדות והתקבעות שאיבדה את הרנסנס החסידי הראשוני, ואף התנוונה. לאחרונה חלו שינויים במחקר והוצגו שיטות וגישות יותר מורכבות שמוצאות מאפיינים ייחודים לחסידות המאוחרת.
[בגליון:] ר' כץ סיפר שהוא שמע מיהודי אחד שהאבא שלו בעצמו היה נוכח במעשה זה.
כשהמלאך התקבל [למגיד] בפסטאוו, שילמו לו 10 זהובים לשבוע והוא חי בעוני גדול. כל היום הוא ישב ביחידות והתפלל ולמד. במהלך היום הוא כיסה את פניו בטלית וכשלא הייתה לו טלית, פניו היו מכוסות בווילון. הוא לא נהג כמגיד כלל – ולא דיבר מילה עם איש, אלא [פשוט] ישב בחדרו. פעם ביום שלחו לו לחדרו פנימה יונה לאכול וזה הספיק לו.
הקהל ובעלי-הבתים החלו לכעוס – לא הייתה לעיר שום תועלת ממנו כמגיד. פעם אחת הגבאי העז ונכנס אל המלאך, אל תוך ביתו, וסיפר לו על טענות הקהל. "נו, מה הם רוצים?" שאל המלאך. הגבאי ענה שבשבוע הבא יש ברית ורצוי שהמלאך יופיע, אז הוא הבטיח [שיופיע].
כשהופיע המלאך ביום הברית נפל פחד על הקהל, ורוב האנשים התעלפו מחולשה ובקושי נשאר מניין לברית. המלאך נתן לילד את השם לייב. מספרים שלייב היה גיבור באופן יוצא-דופן וחזק כעשרה אריות.
י.פ.
ירמיה כץ
[Side comment:] R. Katz related that he heard from a Jew whose father was present at the event himself.
When the Malakh was accepted [as preacher] in Fastov, he was paid ten gulden a week and he lived in great poverty. He sat all day in seclusion and prayed and studied. During the day he covered his face with his tallit and when he was not wearing the tallit his face was covered with a curtain. He did not perform the functions of a preacher – he never spoke a word with anybody. He just sat in his room. Once a day they brought him in a dove for his meal and that was enough for him.
However, the townspeople and the householders became angry – why is it that we have no benefit from the town’s preacher? So the gabbai (sexton) once dared to go to the Malakh’s room and told him about the townspeople’s complaint. “So what do they want?” the Malakh asked. The sexton replied that as next week there will be a circumcision, the Angel should show up. He promised to do so.
When HaMalakh arrived on the day of the circumcision a terror fell upon the townspeople so that most people fainted and there was barely a quorum left for the circumcision. the Malakh named the child Leib. It is said that this Leib was unusually strong and mighty like ten lions.
I.F.
Yirmiyahu Katz
[בגליון:] ר' כץ האט דערציילט דאס ער האט עס געהערט פון א יידען וואס זיין פאטער איז אליין געווען ביי דער מעשה.
אז דער מלאך איז אויפגענעמען געווארען אין פאסטאוו האט מען אים געצאהלט 10 גילדען א וואך אין ער האט געלעבט אין גרויס נויט.
דעם גאנצען טאג איז ער געזעסען ביחידות און {געדאוונעט} [געדאווענט] און געלערנט. ביי טאג איז ער געווען פערהאנגען זיין פנים מיטן טלית און ווען ער האט נישט געהאט אן דען טלית {אין} [איז]זיין פנים געווען פערהאנגען מיט א פארהאנג.
קיין מגידות האט ער נישט געפראוועט – מיט קיינעם קיין ווארט נישט ארויסגערעדט. ער איז געזעסען אין זיין חדר. איין מאל אין טאג האט מען אים אריינגעשיקט א טויב אויף צו עסען אן דאס איז געווען גענוג פאר אים.
דער עולם אין די בעלי בתים זענען אבען געווארען ברוגז – סטייטש מען האט גאר נישט קיין ניצען פונ'ם שטאדט מגיד.
האט זיך דער גבאי אמאל געוואגט און אריינגעגאנגען צום מלאך אין שטוב אריין און האט אים דערציילט וועגען דעם עולם'ס טענות.
"נו וואס ווילען זיי?" פרעגט דער מלאך – זאגט דער גבאי דאס אזוי ווי נעקסטע וואך איז א ברית זאל זיך דער מלאך בעווייזען. האט ער צוגעזאגט.
אז דער מלאך האט זיך בעוויזען ביום הברית איז געפאלען אזא שרעק אויף דען עולם דאס רוב מענשען האבען געחלשט און איז קוים געבליבען א מנין פאר דעם ברית.
דער מלאך האט געגעבען דעם קינד א נאמען לייב. מען דערצעלט דאס דער לייב איז געווען אן אויסערגעווענליכער גבור אן שטארק אזוי ווי "צען לייבען.["]
י.פ)
ירמי' כץ
[בגליון:] ר' כץ סיפר שהוא שמע מיהודי אחד שהאבא שלו בעצמו היה נוכח במעשה זה.
כשהמלאך התקבל [למגיד] בפסטאוו, שילמו לו 10 זהובים לשבוע והוא חי בעוני גדול. כל היום הוא ישב ביחידות והתפלל ולמד. במהלך היום הוא כיסה את פניו בטלית וכשלא הייתה לו טלית, פניו היו מכוסות בווילון. הוא לא נהג כמגיד כלל – ולא דיבר מילה עם איש, אלא [פשוט] ישב בחדרו. פעם ביום שלחו לו לחדרו פנימה יונה לאכול וזה הספיק לו.
הקהל ובעלי-הבתים החלו לכעוס – לא הייתה לעיר שום תועלת ממנו כמגיד. פעם אחת הגבאי העז ונכנס אל המלאך, אל תוך ביתו, וסיפר לו על טענות הקהל. "נו, מה הם רוצים?" שאל המלאך. הגבאי ענה שבשבוע הבא יש ברית ורצוי שהמלאך יופיע, אז הוא הבטיח [שיופיע].
כשהופיע המלאך ביום הברית נפל פחד על הקהל, ורוב האנשים התעלפו מחולשה ובקושי נשאר מניין לברית. המלאך נתן לילד את השם לייב. מספרים שלייב היה גיבור באופן יוצא-דופן וחזק כעשרה אריות.
י.פ.
ירמיה כץ
[Side comment:] R. Katz related that he heard from a Jew whose father was present at the event himself.
When the Malakh was accepted [as preacher] in Fastov, he was paid ten gulden a week and he lived in great poverty. He sat all day in seclusion and prayed and studied. During the day he covered his face with his tallit and when he was not wearing the tallit his face was covered with a curtain. He did not perform the functions of a preacher – he never spoke a word with anybody. He just sat in his room. Once a day they brought him in a dove for his meal and that was enough for him.
However, the townspeople and the householders became angry – why is it that we have no benefit from the town’s preacher? So the gabbai (sexton) once dared to go to the Malakh’s room and told him about the townspeople’s complaint. “So what do they want?” the Malakh asked. The sexton replied that as next week there will be a circumcision, the Angel should show up. He promised to do so.
When HaMalakh arrived on the day of the circumcision a terror fell upon the townspeople so that most people fainted and there was barely a quorum left for the circumcision. the Malakh named the child Leib. It is said that this Leib was unusually strong and mighty like ten lions.
I.F.
Yirmiyahu Katz
[בגליון:] ר' כץ האט דערציילט דאס ער האט עס געהערט פון א יידען וואס זיין פאטער איז אליין געווען ביי דער מעשה.
אז דער מלאך איז אויפגענעמען געווארען אין פאסטאוו האט מען אים געצאהלט 10 גילדען א וואך אין ער האט געלעבט אין גרויס נויט.
דעם גאנצען טאג איז ער געזעסען ביחידות און {געדאוונעט} [געדאווענט] און געלערנט. ביי טאג איז ער געווען פערהאנגען זיין פנים מיטן טלית און ווען ער האט נישט געהאט אן דען טלית {אין} [איז]זיין פנים געווען פערהאנגען מיט א פארהאנג.
קיין מגידות האט ער נישט געפראוועט – מיט קיינעם קיין ווארט נישט ארויסגערעדט. ער איז געזעסען אין זיין חדר. איין מאל אין טאג האט מען אים אריינגעשיקט א טויב אויף צו עסען אן דאס איז געווען גענוג פאר אים.
דער עולם אין די בעלי בתים זענען אבען געווארען ברוגז – סטייטש מען האט גאר נישט קיין ניצען פונ'ם שטאדט מגיד.
האט זיך דער גבאי אמאל געוואגט און אריינגעגאנגען צום מלאך אין שטוב אריין און האט אים דערציילט וועגען דעם עולם'ס טענות.
"נו וואס ווילען זיי?" פרעגט דער מלאך – זאגט דער גבאי דאס אזוי ווי נעקסטע וואך איז א ברית זאל זיך דער מלאך בעווייזען. האט ער צוגעזאגט.
אז דער מלאך האט זיך בעוויזען ביום הברית איז געפאלען אזא שרעק אויף דען עולם דאס רוב מענשען האבען געחלשט און איז קוים געבליבען א מנין פאר דעם ברית.
דער מלאך האט געגעבען דעם קינד א נאמען לייב. מען דערצעלט דאס דער לייב איז געווען אן אויסערגעווענליכער גבור אן שטארק אזוי ווי "צען לייבען.["]
י.פ)
ירמי' כץ
החסידות המאוחרת נתפסה והוצגה במחקר כתנועה של התמסדות והתקבעות שאיבדה את הרנסנס החסידי הראשוני, ואף התנוונה. לאחרונה חלו שינויים במחקר והוצגו שיטות וגישות יותר מורכבות שמוצאות מאפיינים ייחודים לחסידות המאוחרת.
