אודות מכון המחקר
החסידות המאוחרת נתפסה והוצגה במחקר כתנועה של התמסדות והתקבעות שאיבדה את הרנסנס החסידי הראשוני, ואף התנוונה. לאחרונה חלו שינויים במחקר והוצגו שיטות וגישות יותר מורכבות שמוצאות מאפיינים ייחודים לחסידות המאוחרת.
מכיוון שהבעש"ט אומר: "הלא אדם הוא.." חסידים חושבים שאלו הם הכתבים של ר' אדם בעל שם טוב. הוכחה לכך היא שר' אדם בעש"ט גם הגיע לוורשה, ומחבר ספר הצורף [=ר' יהושוע העשיל בן רבי יוסף צורף] נקרא "הצורף מוורשה". החסידים הזקנים ידעו שר' אדם הוא שהגיע ל וורשה [הערת צד:] (?).
ספר הצורף עבר בירושה מהבעש"ט ל[בנו] ר' הירש בעש"ט, ממנו לר' אוריה מטעטיאב ואז לר' אברהם מסקווירה אל ר' ישראל'יק [הערת צד:] (?).
פעם ר' פנחס לאנדוי ראה את ה'צורף' וההגהות היו כתובות בכתב ידו של הבעש"ט עצמו בדיו אדומה. האדם האחרון שלו היה 'הצורף' הייתה פייגע'לה – בתו של [הרב] מטריסק. היא הייתה אלמנתו של ר' ישראל'יק.
י.פ.
פנחס לאנדוי.
Hasidim say that since the Besht says: “Is he, not a man (Adam)…?” they think these are the writings of R. Adam Besht. An indication of this is that R. Adam was also from Warsaw and the [author of the] Zoref was called “the smith (zoref) from Warsaw.”
Old hasidim knew that R. Adam came from Warsaw [side comment:] (?). The Zoref was passed in inheritance from the Besht to [his son] R. Hirsh Besht [d. 1779], from him to R. Arele Titever and then to R. Abraham Skverer and later to R. Isaac Skverer. To R. Israel [side comment:] (?).
R. Pinchas Landau once saw the Zoref and the marginal notes were written in the Besht’s own handwriting in red ink. The last person to possess the Zoref was Faygele, a daughter of the Trisker and the widow of R. Israel.
I.F.
Pinchas Landau
חסידים זאגען אזוי ווי דער בעשט זאגט: כיון שהוא הלא אדם הוא.. מיינט מען אז דאס זענען די כתבים פון ר' אדם בעש"ט.
סימן לדבר איז ר' אדם בעשט איז אויך געקומען פון ווארשא און דער צורף רופט זיך דער צורף פון ווארשא. אלטע חסידים האבען געוואוסט דאס ר' אדם איז געקומען פון ווא[ש?] {ווארשא] .
דער צורף איז געגאנגען בירושה פונ'ם בעשט צו ר' הירש בעש"ט. פון אים צו ר' אורי' טיטעווער, דערנאך צו ר' אברעמעל סקווערער און שפעטער ר' יצחק סקווערער. צו ר' ישראליק [בגליון:]?
ר' פנחס לאנדוי האט אמאל געזען דעם צורף און די הגהות זענען געשריבען אין דעם בעש"ט אייגענעכתב יד אין רויטער טינט.
די לעצטע וואס האט געהאט דעם צורף איז געווען
פייגעלע – א טאכטער פון דעם טריסקער. זי איז געווען ר' ישראליק'ס אלמנה. [בגליון:]?
י.פ) פנחס לאנדוי
מכיוון שהבעש"ט אומר: "הלא אדם הוא.." חסידים חושבים שאלו הם הכתבים של ר' אדם בעל שם טוב. הוכחה לכך היא שר' אדם בעש"ט גם הגיע לוורשה, ומחבר ספר הצורף [=ר' יהושוע העשיל בן רבי יוסף צורף] נקרא "הצורף מוורשה". החסידים הזקנים ידעו שר' אדם הוא שהגיע ל וורשה [הערת צד:] (?).
ספר הצורף עבר בירושה מהבעש"ט ל[בנו] ר' הירש בעש"ט, ממנו לר' אוריה מטעטיאב ואז לר' אברהם מסקווירה אל ר' ישראל'יק [הערת צד:] (?).
פעם ר' פנחס לאנדוי ראה את ה'צורף' וההגהות היו כתובות בכתב ידו של הבעש"ט עצמו בדיו אדומה. האדם האחרון שלו היה 'הצורף' הייתה פייגע'לה – בתו של [הרב] מטריסק. היא הייתה אלמנתו של ר' ישראל'יק.
י.פ.
פנחס לאנדוי.
Hasidim say that since the Besht says: “Is he, not a man (Adam)…?” they think these are the writings of R. Adam Besht. An indication of this is that R. Adam was also from Warsaw and the [author of the] Zoref was called “the smith (zoref) from Warsaw.”
Old hasidim knew that R. Adam came from Warsaw [side comment:] (?). The Zoref was passed in inheritance from the Besht to [his son] R. Hirsh Besht [d. 1779], from him to R. Arele Titever and then to R. Abraham Skverer and later to R. Isaac Skverer. To R. Israel [side comment:] (?).
R. Pinchas Landau once saw the Zoref and the marginal notes were written in the Besht’s own handwriting in red ink. The last person to possess the Zoref was Faygele, a daughter of the Trisker and the widow of R. Israel.
I.F.
Pinchas Landau
חסידים זאגען אזוי ווי דער בעשט זאגט: כיון שהוא הלא אדם הוא.. מיינט מען אז דאס זענען די כתבים פון ר' אדם בעש"ט.
סימן לדבר איז ר' אדם בעשט איז אויך געקומען פון ווארשא און דער צורף רופט זיך דער צורף פון ווארשא. אלטע חסידים האבען געוואוסט דאס ר' אדם איז געקומען פון ווא[ש?] {ווארשא] .
דער צורף איז געגאנגען בירושה פונ'ם בעשט צו ר' הירש בעש"ט. פון אים צו ר' אורי' טיטעווער, דערנאך צו ר' אברעמעל סקווערער און שפעטער ר' יצחק סקווערער. צו ר' ישראליק [בגליון:]?
ר' פנחס לאנדוי האט אמאל געזען דעם צורף און די הגהות זענען געשריבען אין דעם בעש"ט אייגענעכתב יד אין רויטער טינט.
די לעצטע וואס האט געהאט דעם צורף איז געווען
פייגעלע – א טאכטער פון דעם טריסקער. זי איז געווען ר' ישראליק'ס אלמנה. [בגליון:]?
י.פ) פנחס לאנדוי
החסידות המאוחרת נתפסה והוצגה במחקר כתנועה של התמסדות והתקבעות שאיבדה את הרנסנס החסידי הראשוני, ואף התנוונה. לאחרונה חלו שינויים במחקר והוצגו שיטות וגישות יותר מורכבות שמוצאות מאפיינים ייחודים לחסידות המאוחרת.
