אודות מכון המחקר
החסידות המאוחרת נתפסה והוצגה במחקר כתנועה של התמסדות והתקבעות שאיבדה את הרנסנס החסידי הראשוני, ואף התנוונה. לאחרונה חלו שינויים במחקר והוצגו שיטות וגישות יותר מורכבות שמוצאות מאפיינים ייחודים לחסידות המאוחרת.
יהודי אחר שהיום הוא זקן גדול וחי בניו יורק, סיפר את המעשה הבא בעצמו:
כשהוא היה בן 55 הוא התחיל לסבול מסרטן ר"ל [=רחמנא לצלן] וכבר ויתרו עליו. הוא היה רק עור ועצמות. בפסח, הילדים שלו התכנסו –הם צפו שזה [=מותו] יקרה בקרוב!
הם שכרו שומר אחד מהחברה קדישא כי ראו שאלו שעותיו האחרונות. באמצע הלילה התעורר השומר ואמר לבנו של היהודי החולה: "חלמתי שהזקן [=הרבי הראשון] מבלאזשאוו בא אלי בחלום והורה לי לתת לחולה משקה מכוסו של אליהו." בתחילה לא רצה הבן לשמוע על כך שכן – איך נותנים לאדם חולה כל כך לשתות יין?! אבל אחר כך הוא שקל זאת שוב; מה זה משנה, כך או כך וויתרו כבר על האבא – אז הוא נתן את רשותו.
נתנו ליהודי לשתות מהכוס של אליהו והוא נרפא מיד. הוא כעת בן שמונים וחי בניו-יורק. (גם היהודי וגם השומר היו חסידי בלאזשאוו)
י.פ.
יעקב טייטעלבוים
A Jew who is currently an old man living in New York related the following story about himself:
When he was 55 years old, he began to suffer from cancer, Heaven forefend, and they gave up on him. He was skin and bones. On Pesach his children gathered around him – they expected that at any moment [he would die]! They hired a watchman from the hevra kadisha [=burial society] because they saw that these were his final hours.
In the middle of the night, the watchman awoke and told the son of the sick Jew: “I dreamt that the Bluzhever Rebbe came to me in the dream and ordered me to give the sick person a drink from the Cup of Elijah.” Initially, the son did not want to hear of it, for how could you give a sick person wine to drink?! But afterward, he reconsidered – what difference does it make, they anyway gave up on their father – so he granted his permission.
Thus, they gave the Jew to drink from the Cup of Elijah and he had a speedy recovery. He is now in his eighties and lives in New York. (Both the Jew and the watchman were Bluzhever hasidim).
I.F.
Ya’akov Teitelbaum
א ייד וואס איז יעצט א גרויסער זקן און לעבט יעצט אין ניו-יארק האט דערציילט די מעשה פון זיך אליין.
בשעת ער איז געווען 55 יאר אלט האט ער אנגע=הויבען ליידען פון א קרעבס ר"ל און מען האט אים שוין אויפגעגעבען – ער איז שוין געווען הויט מיט ביינער.
פסח זענען די קינדער זיינע זיך צונויפגעקומען – מען האט ערווארטעט דאס אָט אָט! מען האט געהאלטען א שומר פון דער חברא קדישא ווייל מען האט געזען דאס עס זענען שוין די {לעצט} [לעצטע] שעון שעה'ן.
אין מיטן נאכט חאפט זיך דער שומר אויף און זאגט צו דעם זון פון דעם קראנקען ייד: עס האט זיך מיר געחלומט דאס דער אלטער בלאזשאווער איז מיר געקומען צו חלום און האט מיר געהייסען דעם חולה געבען א טרינק פון דעם כוס של אליהו.
דער זון האט לכתחילה נישט געוואלט הערען דאפון ווייל וואס הייסט געבען א קראנקען וויין צו טרינקען. אבער דערנאך האט ער זיך בארעכענט – וואס פאר א חילוק מאכט עס – מען האט דאך דעם טאטען סיי ווי סיי אויפגעגעבען – האט ער געגעבען זיין רשות.
האט מען דעם ייד'ן געגעבען צו טרינקען פון דעם כוס של אליהו און ער איז באלד געזונד געווארען. ער איז ביי די שמונים און לעבט אין ניו-יארק.(סיי דער ייד און דער שומר זענען געווען בלאזשאווער חסידים)
י.פ) יעקב טייטעלבוים
יהודי אחר שהיום הוא זקן גדול וחי בניו יורק, סיפר את המעשה הבא בעצמו:
כשהוא היה בן 55 הוא התחיל לסבול מסרטן ר"ל [=רחמנא לצלן] וכבר ויתרו עליו. הוא היה רק עור ועצמות. בפסח, הילדים שלו התכנסו –הם צפו שזה [=מותו] יקרה בקרוב!
הם שכרו שומר אחד מהחברה קדישא כי ראו שאלו שעותיו האחרונות. באמצע הלילה התעורר השומר ואמר לבנו של היהודי החולה: "חלמתי שהזקן [=הרבי הראשון] מבלאזשאוו בא אלי בחלום והורה לי לתת לחולה משקה מכוסו של אליהו." בתחילה לא רצה הבן לשמוע על כך שכן – איך נותנים לאדם חולה כל כך לשתות יין?! אבל אחר כך הוא שקל זאת שוב; מה זה משנה, כך או כך וויתרו כבר על האבא – אז הוא נתן את רשותו.
נתנו ליהודי לשתות מהכוס של אליהו והוא נרפא מיד. הוא כעת בן שמונים וחי בניו-יורק. (גם היהודי וגם השומר היו חסידי בלאזשאוו)
י.פ.
יעקב טייטעלבוים
A Jew who is currently an old man living in New York related the following story about himself:
When he was 55 years old, he began to suffer from cancer, Heaven forefend, and they gave up on him. He was skin and bones. On Pesach his children gathered around him – they expected that at any moment [he would die]! They hired a watchman from the hevra kadisha [=burial society] because they saw that these were his final hours.
In the middle of the night, the watchman awoke and told the son of the sick Jew: “I dreamt that the Bluzhever Rebbe came to me in the dream and ordered me to give the sick person a drink from the Cup of Elijah.” Initially, the son did not want to hear of it, for how could you give a sick person wine to drink?! But afterward, he reconsidered – what difference does it make, they anyway gave up on their father – so he granted his permission.
Thus, they gave the Jew to drink from the Cup of Elijah and he had a speedy recovery. He is now in his eighties and lives in New York. (Both the Jew and the watchman were Bluzhever hasidim).
I.F.
Ya’akov Teitelbaum
א ייד וואס איז יעצט א גרויסער זקן און לעבט יעצט אין ניו-יארק האט דערציילט די מעשה פון זיך אליין.
בשעת ער איז געווען 55 יאר אלט האט ער אנגע=הויבען ליידען פון א קרעבס ר"ל און מען האט אים שוין אויפגעגעבען – ער איז שוין געווען הויט מיט ביינער.
פסח זענען די קינדער זיינע זיך צונויפגעקומען – מען האט ערווארטעט דאס אָט אָט! מען האט געהאלטען א שומר פון דער חברא קדישא ווייל מען האט געזען דאס עס זענען שוין די {לעצט} [לעצטע] שעון שעה'ן.
אין מיטן נאכט חאפט זיך דער שומר אויף און זאגט צו דעם זון פון דעם קראנקען ייד: עס האט זיך מיר געחלומט דאס דער אלטער בלאזשאווער איז מיר געקומען צו חלום און האט מיר געהייסען דעם חולה געבען א טרינק פון דעם כוס של אליהו.
דער זון האט לכתחילה נישט געוואלט הערען דאפון ווייל וואס הייסט געבען א קראנקען וויין צו טרינקען. אבער דערנאך האט ער זיך בארעכענט – וואס פאר א חילוק מאכט עס – מען האט דאך דעם טאטען סיי ווי סיי אויפגעגעבען – האט ער געגעבען זיין רשות.
האט מען דעם ייד'ן געגעבען צו טרינקען פון דעם כוס של אליהו און ער איז באלד געזונד געווארען. ער איז ביי די שמונים און לעבט אין ניו-יארק.(סיי דער ייד און דער שומר זענען געווען בלאזשאווער חסידים)
י.פ) יעקב טייטעלבוים
החסידות המאוחרת נתפסה והוצגה במחקר כתנועה של התמסדות והתקבעות שאיבדה את הרנסנס החסידי הראשוני, ואף התנוונה. לאחרונה חלו שינויים במחקר והוצגו שיטות וגישות יותר מורכבות שמוצאות מאפיינים ייחודים לחסידות המאוחרת.
