פינחס לאנדוי האט געזען איינער פון די הגהות פונ’ם בעש”ט אין דעם צורף: ביי פייגעלע.
לא להדפיסו ולא {לעתיקו} [להעתיקו] מקיוון מכיון שהוא אחד ואין שני לו? אחד אין שני לו? {היכא דמוי} [היכי דמי] הלא אדם הוא? אלא בעד בסוד ויהי ערב ויהי בוקר יום אחד. וחמשה נצרפים לו ושבת שקולה כנגד שנים.
ר’ אהרן טשערנאבעלער האט געבעטען דעם ר’ איציקעל סקווערער ער זאל אים ערלויבען מאכען אן העתקה. האט ער אים נישט געלאסט ווייל דער בעשט האט נישט געהייסען.
האט אים ר’ אהרן געענטפערט: דער בעשט זאגט דאך אלא בעד בסוד ויהי ערב…
אז מען רעכנעט אחד און חמשה נצרפים לו האט מען 6. דערנאך … כנגד שנים – האבען האבען מיר שוין אכט – איז דאס א רמז אויף די אכט ברידער זון פון ר’ מאטיל טשערנאבעלער און דאפאר קומט אונז אז מען זאל אונז ערלויבען אן העתקה.
האט דער סקווערער געענטפערט: איך האלט דוקא נישט אזוי אבער א גוט ווארט האסט געזאגט וועל איך די לאזען מאכען אן העתקה, אבער מער נישט פון דיין העתקה.
די העתקה איז בירושה איבערגעגאנגען פון ר’ אהרן צו זיין זון ר’ נחום טשערנאבילער. פון אים צו ר’ מרדכי לאיעווער און פון אים צו ר’ יהושע הישל טשידנאווער. די לעצטע וואס האט די העתקה געהאט
י.פ) פנחס לאנדוי
