אודות מכון המחקר
החסידות המאוחרת נתפסה והוצגה במחקר כתנועה של התמסדות והתקבעות שאיבדה את הרנסנס החסידי הראשוני, ואף התנוונה. לאחרונה חלו שינויים במחקר והוצגו שיטות וגישות יותר מורכבות שמוצאות מאפיינים ייחודים לחסידות המאוחרת.
הרב מבוצ’אץ’ סיפר על הזקן מצ’ורטקוב את המעשה הבא:
באחד הטישים, יהודי אחד ניגש אל הרבי בזמן ששתו לחיים, שבר בקבוק יין, והיין נשפך על הרבי מצ’ורטקוב. היהודי כמעט התעלף על המקום – איך שפך ככה יין על הרבי הקדוש?!
הרבי מצ’ורטקוב מיד הבין מה היהודי הפשוט הרגיש, ומיד ציין שכששוברים בקבוק, זה אירוע משמח וסימן לברכה. במילים אלו הוא ממש החייה את היהודי.
לאחר מאוחר יותר, הרבי שלח אליו דרך הגבאי מעיל [קאפאטע] במתנה – להראות לו שהוא לא נפגע מהאירוע.
י.פ.
יעקב טייטעלבוים
The Rabbi of Buczacz shared the following story about the Elder Chortkover:
During a tish (spiritual meal), a Jew approached the Rebbe while they were raising the toast, l’hayim (to life!), he broke a bottle of wine, causing it to spill onto the Chortkover. The Jew almost fell into a faint on the spot. How was it possible to spill wine on the Rebbe? The Chortkover immediately understood how the person felt and reassured him, saying that breaking a bottle of wine is actually a cause for happiness and a sign of blessing. The Jew was literally delighted with this reaction. Later on, the Rebbe sent him, through the gabai (sexton), a kapote (caftan) as a gift to show that his spirits were not weakened as a result.
Y.F.
Yaakov Teitelbaum
דער באטשאטשער רב האט דער ציילט פון דעם אלטען טשארטקאווער די פאלגענדע מעשה
ביי א טיש איז א ייד צוגעגאנגען צום רבין און בשעת לחיים טרינקען האט ער צערבראכען א פלאש וויין און דער וויין האט זיך צוגאסען אויף דעם טשארטקאווער. דער ייד ייד איז שעור נישט חלשות געבליבען אויף דעם ארט – {שטייטש} [סטייטש] דעם הייליגן רבי’ן באגאסען מיט וויין.
דער טשארטקאווער האט באלד תופס געווען וואס דער ארמער ייד פילט – האט ער באלד זיך אנגערופען – דאס אז מען {בערט} [ברעכט] א פלאש – איז א שמחה און סימן ברכה.
מיט דעם האט ער דעם יידן ממש מחייה געווען.
דערנאך האט דער רבי אים געשיקט מיט דעם גבאי א קאפאטע א מתנה אים צו ווייזען דאס ער האט נישט חלישות דעת געווען [בגליון: ?]
י.פ)
יעקב טייטעלבוים
הרב מבוצ’אץ’ סיפר על הזקן מצ’ורטקוב את המעשה הבא:
באחד הטישים, יהודי אחד ניגש אל הרבי בזמן ששתו לחיים, שבר בקבוק יין, והיין נשפך על הרבי מצ’ורטקוב. היהודי כמעט התעלף על המקום – איך שפך ככה יין על הרבי הקדוש?!
הרבי מצ’ורטקוב מיד הבין מה היהודי הפשוט הרגיש, ומיד ציין שכששוברים בקבוק, זה אירוע משמח וסימן לברכה. במילים אלו הוא ממש החייה את היהודי.
לאחר מאוחר יותר, הרבי שלח אליו דרך הגבאי מעיל [קאפאטע] במתנה – להראות לו שהוא לא נפגע מהאירוע.
י.פ.
יעקב טייטעלבוים
The Rabbi of Buczacz shared the following story about the Elder Chortkover:
During a tish (spiritual meal), a Jew approached the Rebbe while they were raising the toast, l’hayim (to life!), he broke a bottle of wine, causing it to spill onto the Chortkover. The Jew almost fell into a faint on the spot. How was it possible to spill wine on the Rebbe? The Chortkover immediately understood how the person felt and reassured him, saying that breaking a bottle of wine is actually a cause for happiness and a sign of blessing. The Jew was literally delighted with this reaction. Later on, the Rebbe sent him, through the gabai (sexton), a kapote (caftan) as a gift to show that his spirits were not weakened as a result.
Y.F.
Yaakov Teitelbaum
דער באטשאטשער רב האט דער ציילט פון דעם אלטען טשארטקאווער די פאלגענדע מעשה
ביי א טיש איז א ייד צוגעגאנגען צום רבין און בשעת לחיים טרינקען האט ער צערבראכען א פלאש וויין און דער וויין האט זיך צוגאסען אויף דעם טשארטקאווער. דער ייד ייד איז שעור נישט חלשות געבליבען אויף דעם ארט – {שטייטש} [סטייטש] דעם הייליגן רבי’ן באגאסען מיט וויין.
דער טשארטקאווער האט באלד תופס געווען וואס דער ארמער ייד פילט – האט ער באלד זיך אנגערופען – דאס אז מען {בערט} [ברעכט] א פלאש – איז א שמחה און סימן ברכה.
מיט דעם האט ער דעם יידן ממש מחייה געווען.
דערנאך האט דער רבי אים געשיקט מיט דעם גבאי א קאפאטע א מתנה אים צו ווייזען דאס ער האט נישט חלישות דעת געווען [בגליון: ?]
י.פ)
יעקב טייטעלבוים
החסידות המאוחרת נתפסה והוצגה במחקר כתנועה של התמסדות והתקבעות שאיבדה את הרנסנס החסידי הראשוני, ואף התנוונה. לאחרונה חלו שינויים במחקר והוצגו שיטות וגישות יותר מורכבות שמוצאות מאפיינים ייחודים לחסידות המאוחרת.
