כשר’ ברוך (ממעז’יבוז’) נסע לטולטשין (?) הוא תמיד התאכסן אצל אחד מהאנשים שלו – יהודי, חסיד וגביר.
פעם אחת, הרבי מברדיטשב הגיע לעיר הזאת ומכיוון ששם אצל אותו היהודי היו התנאים הכי יוקרתיים, הוא הסכים להזמנה להתאכסן אצלו.
באותו הערב, הגיע גם ר’ ברוך. כשסיפרו לו שהרבי מברדיטשב כבר הוזמן אל האכסנייה הרגילה שלו, הוא לא רצה לזוז משם.
(מה קרה בסוף?)
בבוקר שבת, אמר ר’ ברוך שהוא רוצה לשמוע את קדושת הכתר של הרבי מברדיטשב. כשחזר [מהתפילה], הוא נשאל מדוע הוא פתאום הלך לרבי מברדיטשב.
“מדוע שלא אלך לשמוע כשאפילו מלאכים ושרפים באים מהשמים לשמוע את קדושת הכתר שלו?” ענה ר’ ברוך.
י.פ.
רב מקינוב
When R’ Baruch (of Mezhbuzh) went to Tul’chyn (?), he always lodged by one of his followers – a Jew both a Chassid and affluent.
Once the Berdychiver Rav arrived at this town and since this particular Jew had the most luxurious accommodations, he accepted the invitation to lodge there.
That evening R’ Baruch arrived. Upon being told that Berdychiver Rav had already been invited to his usual lodgings, he ]R. Baruch] did not want to budge.
(What happened in the end?)
Sabbath morning, R’ Baruch said he wanted to hear the Berdychiver Rav recite ‘Keser’ (the doxology). When he returned, he was asked why he had suddenly gone to the Berdychiver Rav.
“Why should I not go to listen, when even angels and seraphim come down from heaven to hear him recite the doxology ‘Keser’?” R’ Baruch answered.
Y.F.
Kinever Rebbe
אז ר’ ברוך (ממזביזש) איז געפוהרען קיין טאלטשין (?) איז ער שטענדיג איינגעשטאנען ביי זיינעם א מענטש – א ייד א חסיד און א גביר.
איינמאל איז דער בארדיטשעווער העריינגעפוהרען אין דעם שטעדטעל און אזוי ווי דארטען ביי דעם יידן איז געווען די שענסטע סטאנציע האט איז ער געשטאנען ביי אים.
פאר נאכט קומט אן ר’ ברוך. האט מען אים געזאגט דאס דער בארדיטשעווער האט שוין פארנעמען זיין געווענליכע שטאנציע. האט ער נישט געוואלט אבטרעטען
[בין השורות: וואס איז געווארען?]
שבת אין דער פרי האט ר’ ברוך געזאגט ער וויל {האררען} [הערען] דעם בערדיטשעווער’ס קדושת כתר. אז ער איז צורגגעקומען האט מען אים געפרעגט וואס איז ער פלוצלינג געגאנגען צום בארדיטשעווער.
פאר וואס זאל איך נישט גען הערען ווען אפילו מלאכים און שרפים שרפים קומען הערונטער פונ’ם הימעל הערען זיין קדושת כתר, האט ר’ ברוך געענטפערט.
י. פ)
קינעווער רבי
כשר’ ברוך (ממעז’יבוז’) נסע לטולטשין (?) הוא תמיד התאכסן אצל אחד מהאנשים שלו – יהודי, חסיד וגביר.
פעם אחת, הרבי מברדיטשב הגיע לעיר הזאת ומכיוון ששם אצל אותו היהודי היו התנאים הכי יוקרתיים, הוא הסכים להזמנה להתאכסן אצלו.
באותו הערב, הגיע גם ר’ ברוך. כשסיפרו לו שהרבי מברדיטשב כבר הוזמן אל האכסנייה הרגילה שלו, הוא לא רצה לזוז משם.
(מה קרה בסוף?)
בבוקר שבת, אמר ר’ ברוך שהוא רוצה לשמוע את קדושת הכתר של הרבי מברדיטשב. כשחזר [מהתפילה], הוא נשאל מדוע הוא פתאום הלך לרבי מברדיטשב.
“מדוע שלא אלך לשמוע כשאפילו מלאכים ושרפים באים מהשמים לשמוע את קדושת הכתר שלו?” ענה ר’ ברוך.
י.פ.
רב מקינוב
When R’ Baruch (of Mezhbuzh) went to Tul’chyn (?), he always lodged by one of his followers – a Jew both a Chassid and affluent.
Once the Berdychiver Rav arrived at this town and since this particular Jew had the most luxurious accommodations, he accepted the invitation to lodge there.
That evening R’ Baruch arrived. Upon being told that Berdychiver Rav had already been invited to his usual lodgings, he ]R. Baruch] did not want to budge.
(What happened in the end?)
Sabbath morning, R’ Baruch said he wanted to hear the Berdychiver Rav recite ‘Keser’ (the doxology). When he returned, he was asked why he had suddenly gone to the Berdychiver Rav.
“Why should I not go to listen, when even angels and seraphim come down from heaven to hear him recite the doxology ‘Keser’?” R’ Baruch answered.
Y.F.
Kinever Rebbe
אז ר’ ברוך (ממזביזש) איז געפוהרען קיין טאלטשין (?) איז ער שטענדיג איינגעשטאנען ביי זיינעם א מענטש – א ייד א חסיד און א גביר.
איינמאל איז דער בארדיטשעווער העריינגעפוהרען אין דעם שטעדטעל און אזוי ווי דארטען ביי דעם יידן איז געווען די שענסטע סטאנציע האט איז ער געשטאנען ביי אים.
פאר נאכט קומט אן ר’ ברוך. האט מען אים געזאגט דאס דער בארדיטשעווער האט שוין פארנעמען זיין געווענליכע שטאנציע. האט ער נישט געוואלט אבטרעטען
[בין השורות: וואס איז געווארען?]
שבת אין דער פרי האט ר’ ברוך געזאגט ער וויל {האררען} [הערען] דעם בערדיטשעווער’ס קדושת כתר. אז ער איז צורגגעקומען האט מען אים געפרעגט וואס איז ער פלוצלינג געגאנגען צום בארדיטשעווער.
פאר וואס זאל איך נישט גען הערען ווען אפילו מלאכים און שרפים שרפים קומען הערונטער פונ’ם הימעל הערען זיין קדושת כתר, האט ר’ ברוך געענטפערט.
י. פ)
קינעווער רבי
Late Hasidism was perceived and presented in research as a movement of institutionalization and entrenchment that lost the initial Hasidic renaissance, and even degenerated. Recently there have been changes in research and more complex methods and approaches have been introduced that find characteristics unique to late Hasidim.
