ר’ בירוש, נקרא ‘הרב המתנגד’ במז’יבוז’.
כשר’ בירוש נפטר, החברא קדישא רצו לקבור אותו ליד ר’ וואלף קיציס, שנקבר ליד הבעש”ט.
אבל בינתיים, ה’דגל מחנה אפרים’ היה כבר במז’יבוז’ והחסידים רצו לשמור את המקום ליד ר’ וולף קיציס ריק בשביל ה’דגל’.
בזמן הלוויה כל החסידים נעמדו על המקום שנותר ליד ר’ וואלף קיציס ולא הרשו לקבור שם את ר’ בירוש.
כשהם עמדו שם ניצבים, יהודי זר אחד גם בא ונעמד איתם. כשנהייה לילה, והיהודי נשאר יחידי. במהירות, הוא לקח את וחפר קבר עבור ר’ בירוש.
כך מסודרים הקברים:
י.פ.
אלעזר זאהן
R. Beirush was considered the Misnagdic Rav in Mezhibozh.
When R. Beirush passed away, the Chevra Kadisha [burial society] wanted to bury him next to R. Wolf Kitzis who was buried next to the Besht.
In the meantime, the Degel Machane Ephraim was already in Mezhibozh and the Chasidim wanted to leave the plot near R. Wolf Kitzis empty for the Degel.
At the funeral, all the Chasidim stood on the plot near R. Wolf Kitzis and did not allow R. Beirush to be buried there.
As they were standing there, a stranger approached and began to stand there as well. At nightfall, the Chasidim left the scene, and the Jew remained standing there alone. He quickly got a shovel and dug a grave for R. Beirush.
This is the layout of the graves:
ר’ בירוש האט געהייסען דער מתנגדישער רב אין מעזשביזש.
ווען ר’ בירוש איז נפטר געווארען האט אים די חברא קדישא געוואלט לעגען נעבען ר’ וואלף קיצית וואס וועלכער איז געלעגען נעבען דעם בעש”ט.
אינצווישען איז אבער דער דגל מחנה אפרים שוין געווען אין מעזשביזש און די חסידים האבען געוואלט פריילאזען דעם פלאץ נעבען ר’ וואלף קיצית פאר דעם דגל.
ביי דער לויה האבען זיך אלע חסידים געשטעלט אויף דער פלאץ נעבען ר’ וואלף קיצית און האבען נישט געלאזט דאס מען זאל מקבר זיין דארט ר’ בירוש.אזוי ווי זיי שטיין, שטעלט זיך דארט אויך עפעס א פרעמדער ייד און שטייט אויך. ווען עס איז געווארען נאכט זענען די חסידים זיך צערגאנגען און דער ייד איז געבליבען איינער אליין. האט ער שנעל גענומען א לאפעטע און האט אויסגעגראבען א קבר פאר ר’ בירוש.
אזוי ליגען קוקען אויס די קברים
י.פ)
אלעזר זאהן
ר’ בירוש, נקרא ‘הרב המתנגד’ במז’יבוז’.
כשר’ בירוש נפטר, החברא קדישא רצו לקבור אותו ליד ר’ וואלף קיציס, שנקבר ליד הבעש”ט.
אבל בינתיים, ה’דגל מחנה אפרים’ היה כבר במז’יבוז’ והחסידים רצו לשמור את המקום ליד ר’ וולף קיציס ריק בשביל ה’דגל’.
בזמן הלוויה כל החסידים נעמדו על המקום שנותר ליד ר’ וואלף קיציס ולא הרשו לקבור שם את ר’ בירוש.
כשהם עמדו שם ניצבים, יהודי זר אחד גם בא ונעמד איתם. כשנהייה לילה, והיהודי נשאר יחידי. במהירות, הוא לקח את וחפר קבר עבור ר’ בירוש.
כך מסודרים הקברים:
י.פ.
אלעזר זאהן
R. Beirush was considered the Misnagdic Rav in Mezhibozh.
When R. Beirush passed away, the Chevra Kadisha [burial society] wanted to bury him next to R. Wolf Kitzis who was buried next to the Besht.
In the meantime, the Degel Machane Ephraim was already in Mezhibozh and the Chasidim wanted to leave the plot near R. Wolf Kitzis empty for the Degel.
At the funeral, all the Chasidim stood on the plot near R. Wolf Kitzis and did not allow R. Beirush to be buried there.
As they were standing there, a stranger approached and began to stand there as well. At nightfall, the Chasidim left the scene, and the Jew remained standing there alone. He quickly got a shovel and dug a grave for R. Beirush.
This is the layout of the graves:
ר’ בירוש האט געהייסען דער מתנגדישער רב אין מעזשביזש.
ווען ר’ בירוש איז נפטר געווארען האט אים די חברא קדישא געוואלט לעגען נעבען ר’ וואלף קיצית וואס וועלכער איז געלעגען נעבען דעם בעש”ט.
אינצווישען איז אבער דער דגל מחנה אפרים שוין געווען אין מעזשביזש און די חסידים האבען געוואלט פריילאזען דעם פלאץ נעבען ר’ וואלף קיצית פאר דעם דגל.
ביי דער לויה האבען זיך אלע חסידים געשטעלט אויף דער פלאץ נעבען ר’ וואלף קיצית און האבען נישט געלאזט דאס מען זאל מקבר זיין דארט ר’ בירוש.אזוי ווי זיי שטיין, שטעלט זיך דארט אויך עפעס א פרעמדער ייד און שטייט אויך. ווען עס איז געווארען נאכט זענען די חסידים זיך צערגאנגען און דער ייד איז געבליבען איינער אליין. האט ער שנעל גענומען א לאפעטע און האט אויסגעגראבען א קבר פאר ר’ בירוש.
אזוי ליגען קוקען אויס די קברים
י.פ)
אלעזר זאהן
Late Hasidism was perceived and presented in research as a movement of institutionalization and entrenchment that lost the initial Hasidic renaissance, and even degenerated. Recently there have been changes in research and more complex methods and approaches have been introduced that find characteristics unique to late Hasidim.
