פעם אחת, ר’ זושא, בנו של ר’ יצחק מאיר ונכדו של הרבי מאפטא, ישן בחד עם סבו.
באמצע הלילה, הרבי מאפטא התעורר והחל להתייפח ולצעוק: “אוי ווי! אני חוטא! אני עובר על עבירות!” וכדומה.
זושא הצעיר, שהיה אז בן 12, התעורר משנתו ושמע כיצד סבו, הרבי מאפטא, מאשים את עצמו. קרא אליו: “סבא! אני יכול להעיד שאתה לא חוטא.” שאל אותו הרבי מאפטא: “האם לא כתוב ‘לא יקום עד אחד [באיש] לכל עון'[דברים יט, טו]?”
ענה לו זושא: “אכן, כן, ‘לכל עון’ צריך שני עדים – אולם בשביל אף עון מאמינים גם לעד אחד”
י.פ.
אלעזר זאהן
On one occasion, R. Zusha, the son of R. Yitzhak Meir and the grandson of the Rabbi of Apta, slept in the same room as his grandfather. In the middle of the night, the Rabbi of Apta woke up and began sighing and screaming: “Woe is to me! I am a sinner, I commit transgressions”, etc. The boy Zusha, who was 12 years old at the time, also woke up and heard his grandfather persistently accusing himself. Zusha then said, “Grandfather, I can attest that you are not a sinner.” The Rabbi of Apta asked him, “But doesn’t the verse state, ‘One witness shall not rise against a man for any iniquity’?” Zusha replied, “Yes, that is true, but only “for any iniquity” are two witnesses required. However, on no iniquity, one witness is also believed.”
Y.F.
Elazar Zohn
ר’ זיזשע אן אייניקעל פון ר’ יצחק מאיר איז געשאלפען
צוזאמען
ר’ זיסשע דער זון פון ר’ יצחק מאיר און אן אייניקעל פון דעם אבטער רב איז איינמאל געשלאפען אים זעלבען חדר מיט זיין זיידעם.
האט זיך דער אבטער רב אויפגעוואכט אין מיט’ן דער נאכט און האט אונגעהויבען צו קרעכצען און צו שרייען: אוי וועה! איך בין א זינדיגער איך בין עובר עבירות וכדומה.
דאס יונגעל זיסשע – איז געווען דעמולט 12 יאר אלט – האט זיך אויך אויפגעכאפט פון דער שלאף און געהערט ווי דער זיידע דער אבטער רב האלט זיך אין איין באשולדיגן.
רופט ער זיך אן: זיידע איך קען עדות זאגען דאס דו ביסט נישט קיין זינדיגער.
פרעגט אים דער אבטער רב: עס שטייט דאך “לא יקום
עד אחד [באיש] לכל עון”?
ענטפערט אים זיזשע: יא, אמת, אבל אבער נאך נאר לכל עון דארף מען האבען 2 עדים – אבער אויף נישט קיין עון איז עד אחד אויך באגלעבט
י.פ)
אלעזר זאהן
פעם אחת, ר’ זושא, בנו של ר’ יצחק מאיר ונכדו של הרבי מאפטא, ישן בחד עם סבו.
באמצע הלילה, הרבי מאפטא התעורר והחל להתייפח ולצעוק: “אוי ווי! אני חוטא! אני עובר על עבירות!” וכדומה.
זושא הצעיר, שהיה אז בן 12, התעורר משנתו ושמע כיצד סבו, הרבי מאפטא, מאשים את עצמו. קרא אליו: “סבא! אני יכול להעיד שאתה לא חוטא.” שאל אותו הרבי מאפטא: “האם לא כתוב ‘לא יקום עד אחד [באיש] לכל עון'[דברים יט, טו]?”
ענה לו זושא: “אכן, כן, ‘לכל עון’ צריך שני עדים – אולם בשביל אף עון מאמינים גם לעד אחד”
י.פ.
אלעזר זאהן
On one occasion, R. Zusha, the son of R. Yitzhak Meir and the grandson of the Rabbi of Apta, slept in the same room as his grandfather. In the middle of the night, the Rabbi of Apta woke up and began sighing and screaming: “Woe is to me! I am a sinner, I commit transgressions”, etc. The boy Zusha, who was 12 years old at the time, also woke up and heard his grandfather persistently accusing himself. Zusha then said, “Grandfather, I can attest that you are not a sinner.” The Rabbi of Apta asked him, “But doesn’t the verse state, ‘One witness shall not rise against a man for any iniquity’?” Zusha replied, “Yes, that is true, but only “for any iniquity” are two witnesses required. However, on no iniquity, one witness is also believed.”
Y.F.
Elazar Zohn
ר’ זיזשע אן אייניקעל פון ר’ יצחק מאיר איז געשאלפען
צוזאמען
ר’ זיסשע דער זון פון ר’ יצחק מאיר און אן אייניקעל פון דעם אבטער רב איז איינמאל געשלאפען אים זעלבען חדר מיט זיין זיידעם.
האט זיך דער אבטער רב אויפגעוואכט אין מיט’ן דער נאכט און האט אונגעהויבען צו קרעכצען און צו שרייען: אוי וועה! איך בין א זינדיגער איך בין עובר עבירות וכדומה.
דאס יונגעל זיסשע – איז געווען דעמולט 12 יאר אלט – האט זיך אויך אויפגעכאפט פון דער שלאף און געהערט ווי דער זיידע דער אבטער רב האלט זיך אין איין באשולדיגן.
רופט ער זיך אן: זיידע איך קען עדות זאגען דאס דו ביסט נישט קיין זינדיגער.
פרעגט אים דער אבטער רב: עס שטייט דאך “לא יקום
עד אחד [באיש] לכל עון”?
ענטפערט אים זיזשע: יא, אמת, אבל אבער נאך נאר לכל עון דארף מען האבען 2 עדים – אבער אויף נישט קיין עון איז עד אחד אויך באגלעבט
י.פ)
אלעזר זאהן
Late Hasidism was perceived and presented in research as a movement of institutionalization and entrenchment that lost the initial Hasidic renaissance, and even degenerated. Recently there have been changes in research and more complex methods and approaches have been introduced that find characteristics unique to late Hasidim.
